Cyfryzacja rozkładów jazdy pozwala na swobodną wymianę rozkładów jazdy pomiędzy różnymi systemami informatycznymi oraz umożliwia wykorzystanie rozkładów jazdy w narzędziach informatycznych służących np. do zintegrowanego planowania podróży (tzw. planery podróży) z wykorzystaniem różnych środków transportu, należących do różnych przewoźników. Szacuje się, że różnych aplikacji na smartfony związanych z podróżowaniem są dziesiątki tysięcy. Ponadto dostępne badania sugerują, że różne grupy pasażerów w różny sposób poszukują informacji o możliwości odbycia podróży transportem zbiorowym. Pasażerowie podróżujący regularnie mogą chętniej korzystać z ulubionych, dedykowanych aplikacji (których w sklepach z aplikacjami na telefon są tysiące w różnych językach), podczas gdy pasażerowie okazjonalni mogą często nawet nie mieć świadomości, że w ich pobliżu dostępna jest usługa przewozowa, a do ewentualnych poszukiwań wykorzystują ogólne rozwiązania, takie jak wyszukiwarki internetowe czy social media. Informacja pasażerska w formie cyfrowej jest szczególnie ważna dla osób z niepełnosprawnościami. Forma cyfrowa umożliwia jej dostarczenie w sposób dostępny bez względu na rodzaj niepełnosprawności. Jest też w końcu grupa pasażerów korzystających z tradycyjnych tabliczek rozkładowych na przystankach.
Z perspektywy organizatora ptz czy przewoźnika ważne jest zatem zapewnienie dostępności informacji o kursowaniu w możliwie dużej liczbie kanałów dystrybucji, gdyż tylko to zapewnia możliwość dotarcia do najszerszego grona pasażerów. Jest to najłatwiejsze do osiągnięcia poprzez utrzymywanie danych w jednym z powszechnie stosowanych standardów cyfrowych (np. GTFS). Standardy te ułatwiają komunikację między różnymi rozwiązaniami informatycznymi, ale też np. prezentowanie informacji pasażerskiej w różnych językach. Mogą być zatem wykorzystane nie tylko do planowania podróży przez pasażerów, ale też na wewnętrzne potrzeby organizatorów czy przewoźników, np. do generowania tabliczek przystankowych i schematów sieci, czy analizy dostępności komunikacyjnej, a w bardziej zaawansowanych aplikacjach np. optymalizacji rozkładów.
Co więcej informacjami o usługach publicznego transportu zbiorowego zainteresowane mogą być też podmioty prowadzące działalność gospodarczą, np. w branży kurierskiej czy sektorze turystycznym (krajowym i międzynarodowym), ale też innych usług. Zwykłe planery podróży kierowane do typowych pasażerów są jednak często z ich perspektywy niewystarczające do ich potrzeb, gdyż inne są w tym przypadku wzorce wykorzystania. Rozkłady jazdy w wersji cyfrowej mogą być z powodzeniem wykorzystywane m.in. do prezentacji danych na elektronicznych tablicach informacji pasażerskiej nie tylko na przystankach, ale też w punktach handlowych, czy hotelach (wspólna informacja pasażerska dla wszystkich przewoźników odjeżdżających z przystanków w pobliżu). W przypadku publicznych organizatorów informacją taką mogą być również zainteresowane departamenty planowania transportu czy planowania przestrzennego, bo pozwala ona na ograniczenie kosztów związanych z wprowadzaniem danych na potrzeby planistyczne.
Wykorzystanie cyfrowej wersji statycznych rozkładów jazdy jest pierwszym krokiem otwierającym drogę do nowoczesnego systemu informacji pasażerskiej. Kolejnym krokiem jest rozkład jazdy w czasie rzeczywistym, który daje pasażerom możliwość śledzenia bieżącej pozycji pojazdu, na który oczekuje z informacją o jego ewentualnym opóźnieniu. W rozwiązaniu tym, każdy pojazd przewoźnika musi posiadać odbiornik GPS, dzięki któremu określane jest położenie pojazdu w stosunku do rozkładu jazdy. Pomimo kosztów niezbędnych do poniesienia w celu wdrożenia takich rozwiązań, dostępne badania sugerują, że dostępność takiej informacji zwiększa satysfakcję pasażerów z usług. Ponadto pozwala też im na skrócenie czasu podróży dzięki bieżącym modyfikacjom planów i ich dostosowaniu do rzeczywistego rozkładu. W efekcie wzrasta też zasięg systemu – pasażerowie mają większą skłonność do pokonania większego dystansu podczas dojścia do przystanku, jeśli maja pewność, że zdążą na kurs.
W niektórych krajach coraz częściej są stosowane aplikacje typu MaaS (Mobility-as-a-Service – Mobliność jako Usługa), za pomocą których można nie tylko zaplanować podróż, ale także ją opłacić, niezależnie od tego jakimi środkami transportu się odbywa – aplikacja po prostu rozdziela płatność na poszczególnych przewoźników obsługujących dany odcinek podróży.
Ponadto, Ministerstwo Infrastruktury tworzy Krajowy Punkt Dostępu do usług informacji o podróżach multimodalnych (KPD MMTIS) (https://www.gov.pl/web/infrastruktura/krajowy-punkt-dostepu-do-uslug-informacji-o-podrozach-multimodalnych-kpd-mmtis ) – specjalną platformę, na której znajdują się informacje o dostępnych danych w postaci cyfrowej dla różnych przewoźników i organizatorów.